Rejon ust-tarcki (ros Усть-Таркский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.
Rosyjska obecność na ziemiach tworzących obecnie rejon ust-tarcki zaczyna się w XVIII wieku. Impuls do rozwoju dało wytyczenie przez ten obszar jednego z syberyjskich traktów handlowych. W XIX wieku następuje napływ osadników, a miejscowa ludność trudni się głównie rolnictwem, hodowlą i handlem. W czasach Imperium Rosyjskiego administracyjnie ziemie te podlegały władzom w Omsku. W burzliwym okresie rewolucji i rosyjskiej wojny domowej ziemie te najpierw podlegały rządowi na którego czele stał admirał Aleksandr Kołczak, a następnie zostały zajęte przez bolszewików. W wyniku kolejnych reform administracyjnych znalazły się m.in. w rejonie tatarskim. Rejon ust-tarcki decyzją władz sowieckich został powołany do życia w styczniu 1936 roku. Składał się on z 17 osiedli typu wiejskiego (sielsowietów). W okresie forsownej stalinowskiej polityki kolektywizacji rolnictwa kołchozom i sowchozom nadawano nazwy związane z komunistyczną ideologią, m.in. "1 Maja", "Ilicz" (na cześć Włodzimierza Lenina), "Czerwony Komsomolec", a także nazwy na cześć Włodzimierza Lenina, Józefa Stalina, Karola Marksa i Klimenta Woroszyłowa. Od 1937 roku rejon ust-tarcki leży w obrębie obwodu nowosybirskiego. W początkach władzy sowieckiej, także na terenie rejonu ust-tarckiego trwała walka z religią. Z cerkwi usuwano m.in. dzwony, jako zdaniem władz "bezużyteczne", a także konfiskowano przedmioty liturgiczne, a także zamykano miejsca kultu i przekształcano je w inne obiekty użyteczności publicznej, np. domy kultury. Na terenie rejonu mieszkała także grupa wiernych luterańskich, którzy byli czujnie obserwowani przez władzę. W 1959 roku przeprowadzono kolejną reformę administracyjną, która zmniejszyła do 9 liczbę sielsowietów. 1 lutego 1963 roku rejon został zlikwidowany, a jego ziemie wcielone w skład rejonu tatarskiego. Na administracyjną mapę obwodu nowosybirskiego powraca 11 stycznia 1965 roku. Od 1978 roku liczba sielsowietów leżących na terenie rejonu ust-tarckiego wynosi 13. Po rozpadzie Związku Radzieckiego i przemianach w Federacji Rosyjskiej zaczęło m.in. odradzać się życie religijne i rozpoczęto budowę nowych obiektów kultu.
